Wat een pech: de wijn smaakt naar kurk! Wat te doen?

"Het smaakt naar kurk!" Hoe vaak zeggen we dat? Misschien op het mooiste moment, als je aan tafel zit met familie en vrienden… nog erger als het in goed gezelschap gebeurt. En misschien heb je geen andere flessen! En misschien heb je er een fortuin voor betaald!

Maar wie is de schuldige van dit defect? De kurk? Arme kurk, het is maar een klein stukje kurkeik. Ook hij lijdt. Het feit is dat hij helaas is geïnfecteerd door een microbieel soort die geen ontsnapping biedt. Armillaria mellea, een eetbare paddenstoel die alleen na koken eetbaar is, ontwikkelt zich aan de basis van planten of op dikke schors. Dit is hoe ze de schors van kurkbomen kunnen aanvallen. Een slachting vindt plaats in veel Portugese en Sardijnse kurkbossen. Deze parasiet, zodra hij zich op het oppervlak van de schors vestigt, produceert een verbinding die zich aan de houtvezels hecht en een onmiskenbare geur achterlaat. Zijn naam is "2,4,6-trichlooranisol", vaker bekend als TCA.

Men denkt dat het aantal kurken wereldwijd dat door deze schimmel is geïnfecteerd ongeveer 1,5-2% is, maar de schattingen zouden de laatste jaren zelfs hoger kunnen zijn. Dit betekent dat er mogelijk hetzelfde percentage flessen is om weg te gooien! In Frankrijk hebben ze een speciale hars uitgevonden die TCA fixeert en de integriteit van de wijn herstelt. Ik heb het geprobeerd; het had de vorm van een zandloper; je goot de "geïnfecteerde" wijn in een glas dat verbonden was door een vernauwing met deze harsen, en vervolgens filterde de wijn in de glazen container eronder. Kortom, een langzame filtratie. In Italië is het nooit aangekomen… de harsen werden als onacceptabel voor voedselgebruik beschouwd.

Dus Armillaria mellea infecteert de kurk op de boom, produceert TCA en de kurkproducent merkt het alleen op als het bepaalde concentraties bereikt. Het probleem is dat zelfs bij concentraties die niet detecteerbaar zijn bij de bron, de kurken de wijn kunnen compromitteren.

Dus herinner je dit... we zouden moeten zeggen dat het smaakt naar trichlooranisol! Maar dan zouden ze ons allemaal voor gek houden!

DE WIJN SMAAKT NAAR KURK: WAT NIET TE DOEN

Het eerste wat je niet moet doen, is logisch: de fles drinken, zelfs niet nadat je hem hebt laten ademen! Het is ook een vrij wijdverspreide mening dat kurkachtige wijn gerust kan worden gebruikt om mee te koken, aangezien de geur zou moeten vervagen dankzij de hitte. Dit is gedeeltelijk waar, want ja, de geur kan verdwijnen na een lange kooktijd, maar tegelijkertijd is het moeilijk om zeker te zijn dat het gerecht geen spoor van de onaangename "kurk" smaak zal behouden. Het advies is daarom om het in het algemeen te vermijden in de keuken, vooral voor het maken van marinades of sauzen.

DE WIJN SMAAKT NAAR KURK: WAT TE DOEN

Echter, wijn die naar kurk smaakt kan prima buiten de keuken worden gebruikt. Het kan namelijk worden gebruikt als “desinfectiemiddel” voor fruit en groenten: je hoeft het alleen maar aan het waswater toe te voegen om bepaalde soorten bacteriën te elimineren, dankzij de werking van de alcohol die erin zit. Specifiek kan witte wijn die naar kurk smaakt, maar ook diegene die te lang in de koelkast is vergeten, worden gebruikt om het aanrecht in de keuken schoon te maken, evenals om vlekken uit stoffen te verwijderen, en paradoxaal genoeg helpt het ook om rode wijnvlekken te verwijderen. Rode wijn is daarentegen een uitstekende meststof, die bijzonder geschikt is om je planten en bloemen sterk en weelderig te maken.