Storia della Pasta di Gragnano, Reginetta Italiana.

De Pasta di Gragnano is 'n sekulêre produk, wat as die verteenwoordiger vir uitmuntendheid van die Italiaanse kookkuns beskou word. Ook buite Italië bekend, bring die pasta di Gragnano geskiedenis, tradisie en smaak na die tafel. 
Restauranteurs en goeie kosliefhebbers weet goed dat die Pasta di Gragnano 'n produk is wat met 'n paar eenvoudige bestanddele uitmuntende geregte kan skep, en die mense van Gragnano weet dit goed: semola van harde koring en water vorm 'n deeg wat deskundig bewerk word en dan gedroog word, wat 'n produk skep wat vir almal beskikbaar is wat van Gragnano 'n wêreldwyd bekende stad gemaak het as die stad van hoë kwaliteit pasta.
Maar wie ken die geskiedenis? Kom ons ontdek dit saam!

Pasta di Gragnano: geskiedenis en oorsprong

Die pasta-tradisie van Gragnano het oorsprong wat selfs teruggaan tot tyd van die Romeine. In daardie tyd het die waters van die Vernotico-stroom in die "Vallei van die Meulens" gestroom, wat die koring gemaal het wat later deur die naburige stede Pompeii en Herculaneum gebruik is om brood te maak.
As gevolg van die behoefte van die armes om voorraad voedsel te hê wat goedkoop was en vinnig verzadiging kon bied, het 'n nuwe produksie ontstaan, dié van droeë pasta, wat dit moontlik gemaak het om die semola vir lang tyd te bewaar. Maar die pasta di Gragnano, wat tot dan toe min bekend was, het in die 16de-17de eeu sukses behaal, 'n tydperk waarin dit noodsaaklik was om voedsel te hê wat langdurig gehou kon word, ekonomies was en verzadiging bied.

» KYK NA ONZE PASTA DI GRAGNANO «

Die oorspronge van die produksie van die Pasta di Gragnano, soos ons dit vandag ken, dateer terug na die 16de eeu. Ons is in die Koninkryk van Napels, waar die "Maccheronari" (of beter bekend as pastaverkopers) reeds die plaaslike mark gedomineer het, danksy die lae koste van die pasta, aangemoedig deur die toenemende vraag weens die groot bevolking van Campanië. Verskeie gesinsbesit pastafabrieke het om stede ontstaan waar daar 'n groot teenwoordigheid van meulens en water was, soos vir die geval, Gragnano. 

In 1845 was daar 'n keerpunt: Ferdinando II van Bourbon, het tydens 'n ete aan die pasta-werksmense van Gragnano die voorreg gegee om die koning se kombuise met lang pasta te voorsien. Vanaf daardie oomblik is Gragnano as "die Stad van Maccheroni" gedoop; 75% van die bevolking van Gragnano het pasta gemaak, wat meer as 1000 quintale pasta per dag geproduseer het. Op die strate van Gragnano is die pasta om te droog te word, en die daaropvolgende ontwikkelings en konstruksies van die stad is gemaak om die produksie van pasta te vergemaklik, wat die strate geventileer en sonnig gemaak het. Trouens, Gragnano het 'n groot natuurlike droogkamer geword, waar die predominante element op die strate bamboesstokke was wat as steun gebruik is om die pasta uit te hang. In 1885 het die spoorweinetwerk Gragnano bereik, wat die verspreiding van die produkte regoor Italië moontlik gemaak het. 

Die goue era van pasta di Gragnano

Teen die einde van die 1800's was daar 'n hupstoot in die produksie van pasta en 'n enorme toename in die uitvoer, wat veral na die lande wat meeste betrokke was by Italiaanse emigrasie, soos die VSA, gerig was, wat die tradisionele pasta di Gragnano ook buite Italië bekend gemaak het. Die uitvoer het eksponensieel gegroei vir 'n periode van ongeveer twee dekades, tot 'n piek van 709.000 quintale in 1913. Ongeveer drie-vyfde van hierdie pasta is in die provinsie Napels geproduseer, spesifiek in Gragnano en Torre Annunziata.

Die naam Gragnano het in die VSA gevestig, wat die pasta di Gragnano 'n baie bekende en gewaardeerde produk gemaak het. Sy sukses – wat te danke is aan die kwaliteitsbestanddele en die eeuwenoude kuns van uitdroog – was so groot dat baie Amerikaanse industrieë probeer het om sy sukses te emuleer deur vals handelsmerke te skep om as pasta di Gragnano hul eie produksie te verhandel.

Die pasta-industrie van Gragnano het tussen 1892 en 1913-14, voor die begin van die Eerste Wêreldoorlog, grootliks in die meganisering van die verwerking belê, wat die produksies aansienlik verhoog het. Dit was fabrieke wat voorsien was van stoommotors, elektriese lig en baie werkers. Maar hierdie meganisering van die produksie het ten koste van die tradisionele pastafabrieke gegaan wat steeds die pasta handmatig vervaardig het, wat drasties afgeneem het. 

Die tydperk van die pasta krisis

In 1915 het die uitbreek van die Eerste Wêreldoorlog die krisis nie net van die pasta-industrie van Gragnano, maar ook van die hele skiereiland veroorsaak. Die uitvoer het in duike gedaal, wat 'n kettingreaksie geskep het: die industrieë het in onderproduksie gegaan en die aandele van die pastafabrieke het gevlak.

» KYK NA ONZE PASTA DI GRAGNANO «

Met fascisme het die situasie verder vererger. Op 4 Julie 1925 het Benito Mussolini die Grano Slagting begin, wat bedoel was om die gewasgaping tussen die verbruik van koring en die produksie daarvan in Italië te sluit. Die hoë vraag na koring, gevolg van die bevolkingsgroei, het gedwing om voorraad uit die buiteland te verkry. Om die selfvoorsiening van die Italiaanse graandak te verseker, is 'n invoerbelasting op die invoere toegepas, wat die prys van koring verhoog het. 

Pasta di Gragnano: die herlewing van die nategenoeg oorlog

In die vroeë nategenoeg oorlog het groot-groot handgemaakte pasta maatskappye in die middel- noorde begin om uit te brei. Die ambagstelike pastafabrieke van Campania wat die vorige krisis oorleef het, het aansienlik afgeneem. In Torre Annunziata het amper almal gesluit terwyl net die mees gevestigde in Gragnano kon oorleef. 
In die 90's was daar 'n opgang van Italiaanse pasta op die internasionale markte, 'n onstuitbare fenomeen wat steeds aan die gang is.
 

Pasta di Gragnano: ons moet dit IGP noem

Vandag is die pasta di Gragnano 'n gesertifiseerde I.G.P. , 'n merk wat die beskermde geografiese aanduiding waarborg. Om die pasta as I.G.P te sertifiseer, moet dit aan bepaalde vereistes voldoen, die eerste van hierdie vereistes is die produksie wat beperk is tot die Gemeente Gragnano, met slegs plaaslike water en semola van harde koring gebruik. 

Hier is dus die geskiedenis van een van die mees tipiese en gewaardeerde Italiaanse produkte in die wêreld. Hoe kan 'n mens dit nie liefhê nie? Daar is net een ding wat oorbly en dit is om 'n goeie pastagereg voor te berei, terwyl jy kan kies tussen die baie beskikbare formate. Kyk na die seleksie van Spaghetti en Mandolino en laat jou verlei deur hierdie smaaklike gereg!

S&M