Pangiallo romano: wat is het?

De pangiallo romano is een winterdessert dat zijn oorsprong vindt in het oude Rome en de geschiedenis met zich meebrengt van een volk dat de winterzonnewende vierde.

Een zoete traditie

Geheten "pangiallo" vanwege zijn gouden kleur en ronde vorm, was het oorspronkelijk een symbool van een goede voortekenen voor de terugkeer van de zon tijdens het donkerste seizoen van het jaar.

Met de opkomst van het christendom is deze gewoonte veranderd in een kersttraditie, waardoor de vieringen meer zoetheid kregen.

De varianten

De traditionele pangiallo werd gemaakt met een beslag van gedroogd fruit, honing en gekonfijte citroen. 

Na het bakken werd het bedekt met een heerlijke eierbeslag.

De Romeinse huisvrouwen stonden bekend om de pitten van zomerfruit zoals pruimen en abrikozen te drogen om ze te gebruiken in plaats van dure amandelen en hazelnoten. 

Vandaag de dag is de pangiallo beschikbaar in tal van patisserieën en bakkers in Rome en in de Castelli Romani, met enkele varianten die je ook in andere regio's kunt vinden, zoals Ciociaria, Viterbo, Toscane en Umbrië.

Bovendien zijn in de loop van de tijd veel varianten van pangiallo ontstaan, met enkele die de klassieke gele glazuur vervangen door chocolade. 

Een beroemde variant is de "Pangiallo Viterbese", die een vleugje peper toevoegt, waarschijnlijk vanwege de invloed van de Umbrische "Panpepato".

Een dessert dat de tijd weerstaat

De pangiallo is misschien niet meer het populairste dessert, maar het behoudt een traditie en een smaak die de tand des tijds doorstaat. 

De patisserieën van de Castelli Romani blijven dit heerlijke kerstgebak maken, en veel liefhebbers houden de traditie levend door het thuis te bereiden om het te delen met vrienden en familie tijdens de feestdagen.

Het oude recept

De oorsprong van de pangiallo romani kan worden teruggevonden in een hoofdstuk gewijd aan de zoetigheden in het oude "De re coquinaria" van Apicius, een beroemde kok uit die tijd. 

Het recept suggereerde een mix van honing, wijn, rozijnen, alsem, pijnboomzaden, walnoten, gerstemeel en geroosterde walnoten. 

De traditionele recepten omvatten ook specerijen zoals saffraan en zwarte peper.

Waarom is het geel?

Er zijn uiteenlopende meningen over de bron van de kenmerkende gouden kleur van de bovenste laag van de pangiallo. 

Sommigen geloven dat de specerijen in het beslag intenser worden tijdens het bakken, wat de typische amberkleur geeft. 

Anderen suggereren om de pangiallo te bedekken met een eierbeslag voordat het gebakken wordt, terwijl anderen weer denken dat de toevoeging van saffraan de kleur kan versterken.

Met een oude geschiedenis en een uitzonderlijke smaak blijft de pangiallo romani de tafels tijdens Kerstmis verfrissen, waardoor een traditie voortleeft die het licht en de hoop viert in het hart van de winter.

Angela Cordioli

S&M