Basilika: nobi jānā tās vēsturi un daudzpusību virtuvē?

De Basilicum is een van de meest verspreide en bekende kruidenplanten ter wereld.

Oorspronkelijk uit Tropisch Azië, in het bijzonder uit India en Afrika, werd het door Grieken en Romeinen via het Midden-Oosten in Europa geïntroduceerd.

Echter, het massale culinaire gebruik in het Middellandse Zeegebied dateert pas van de 15e eeuw.

Het is een fundamenteel ingrediënt van enkele traditionele recepten uit Italië en Frankrijk.

Zijn wetenschappelijke naam is Ocimum Basilicum: de eerste term, die geur betekent, verwijst naar de intense geur die de plant kenmerkt; de tweede, koninklijk, benadrukt de grote waardering die het sinds de oudheid geniet.

Ook vandaag de dag wordt het in Frankrijk "Herbe Royale" genoemd.

Er bestaan minstens veertig variëteiten van Basilicum: de meest voorkomende zijn de Genovese Basilicum, met kleine en zeer geurige bladeren, en die Napolitaanse, met een zoetere smaak en een hint van munt.

De plant

De Basilicum is een eenjarige kruidachtige of struikplant, die een hoogte van 50 cm kan bereiken.

De bladeren kunnen ovaal of lancetvormig zijn en hebben een kleur die varieert van helder groen tot bleek groen; in sommige variëteiten kunnen ze purperkleurige en paarse tinten aannemen.

De intensieve teelt is wereldwijd ontwikkeld sinds de 17e eeuw: het groeit namelijk alleen spontaan in tropische gebieden.

De zaai vindt plaats in het voorjaar en de oogst tussen mei en september: het heeft een goed bemeste grond, vochtigheid en veel zonlicht nodig.

Wetenswaardigheden

Sinds de oudheid wordt Basilicum beschouwd als de koningin van de aromatische kruiden: volgens die waardering heeft het zijn naam gekregen.

Volgens de traditie was het graf van Christus versierd met deze plant: ook vandaag de dag zijn de altaren van de orthodoxe kerken ermee verrijkt.

De kruisvaarders vulden de vrachtkamers van hun schepen met Basilicum bij hun terugkeer uit het Heilige Land: het hield insecten, ziekten en slechte geuren op afstand.

Voor de Mexicaanse boeren had het magische eigenschappen: ze geloofden dat de bladeren geluk in zaken en in de liefde aantrokken. Sommige culturen, zoals de Indische, beschouwen het als een heilige plant.

In de keuken

Het eerste recept dat we kennen rijkelijk bereid met Basilicum dateert uit de Romeinse tijd.

Apicius (230 na Christus) spreekt erover in het "De re coquinaria", een van de vroegste kookboeken en de rijkste getuigenis van de keuken van de oudheid in Rome.

Tussen de recepten zijn er enkele die het gebruik van deze aromatische plant vereisen, zoals een eenvoudig bijgerecht gemaakt van erwten en prei in een Basilicumwijnsaus.

Dit aromatische kruid is tegenwoordig zeer verspreid in keukens over de hele wereld: het is uitstekend met rauwe groenten, zoals tomaat of salade, of gekookt, zoals courgette of paddenstoelen, en het vergezelt ook aangenaam vis en vlees.

De intense smaak maakt het moeilijk te combineren met andere kruiden.

De Basilicum is het fundamentele ingrediënt van de Pesto Genovese: de eerste versie van deze pasta-saus dateert uit het einde van de 19e eeuw.

Een ander gerecht dat om een paar bladeren vraagt, is zeker pizza.

Wat zou een Margherita zijn zonder zelfs maar een takje Basilicum in het midden?!

Het wordt ook veel gebruikt voor de bereiding van likeuren en conserven.

Het is aan te raden om Basilicum aan het einde van de kooktijd toe te voegen, om de aroma's te behouden.

Als laatste advies, is het beter om de bladeren met de hand te verkruimelen dan met een mes, en bij de bereiding van de Pesto de vijzel te gebruiken en niet de blender, omdat de messen het mengsel zouden opwarmen en de geur, kleur en smaak zouden aantasten.

Als je het toch moet gebruiken, zorg er dan voor dat je het "glas" van de blender een paar uur in de koelkast plaatst om het af te koelen.

Mida Muzzolon