De beste ambachtelijke bakproducten

De tarallo is een van de bekendste aperitiefhapjes van Italië. Waar de naam precies vandaan komt, is echter niet zeker. Er zijn veel theorieën: sommigen zeggen uit het Latijn “torrère” (roosteren), anderen uit het Frans “toral” (droogrek). Omdat het een ronde vorm heeft, denken sommigen dat het afkomstig is van het Italisch “tar” (wikkelen) of uit het Oudfrans “danal” (rond brood). De meest aannemelijke theorie is echter dat “tarallo” afstamt van het Griekse “daratos” (een soort brood).

Hoewel de etymologie onzeker is, is het daarentegen bekend wanneer en waarom de tarallo zich verspreidde. Het was eind 1700 in Palo del Colle (in de provincie Bari), onder de arme klassen waar de honger heerste, en een van de remedies om die te stillen was de tarallo. De bakkers gooiden in die tijd zelfs de stukjes deeg waarmee ze net brood hadden gebakken niet weg. Aan deze restjes gerezen deeg voegden ze wat extra vierge olijfolie en een beetje witte wijn toe, producten die in deze streken nooit ontbreken. Hun vaardige handen vormden het deeg tot twee stroken die werden gekruist als een bagel, en na het rijzen onder een doek gingen ze samen met het brood de oven in. Later werd het recept verbeterd door de taralli te koken, waardoor ze glanzender en krokanter werden. Ze kostten heel weinig en waren een zegen voor de portemonnee van de armen en hun smaakpapillen. 

In de loop van de tijd leerden de huisvrouwen ze thuis zelf te maken en brachten ze extra aanpassingen aan, zoals het toevoegen van kruiden, met name venkel. Het recept bleef bestaan totdat iemand besefte dat het een echt beroep kon worden. Zo vermenigvuldigden de werkplaatsen zich: er zijn er nu tien in Palo, die echte bedrijven zijn geworden en over de hele wereld exporteren. 

Van de boodschappentas naar export, van basisvoedsel tot snack: de tarallo heeft sindsdien een lange weg afgelegd.