Geschiedenis van Gragnano pasta, de koningin van Italiaans koken.

De Pasta di Gragnano is een eeuwenoud product, dat wordt beschouwd als de ultieme vertegenwoordiger van de Italiaanse culinaire cultuur. Ook in het buitenland beroemd, brengt de pasta di Gragnano geschiedenis, traditie en smaak op tafel.
Restaurant eigenaren en fijnproevers weten goed dat de Pasta di Gragnano een product is dat met een paar eenvoudige ingrediënten heerlijke gerechten kan creëren, en dat weet men in Gragnano maar al te goed: durumtarwe semola en water vormen een deeg dat vakkundig wordt bewerkt en vervolgens gedroogd, waardoor een product ontstaat dat voor iedereen toegankelijk is en dat Gragnano wereldberoemd heeft gemaakt als de stad van pasta van hoge kwaliteit.
Maar wie kent zijn geschiedenis? Laten we het samen ontdekken!

Pasta di Gragnano: geschiedenis en oorsprong

De pasta traditie van Gragnano heeft wortels die zelfs teruggaan tot de tijd van de Romeinen. In die tijd stroomden de wateren van de Vernotico rivier naar de "Valle dei Mulini", waar het graan werd gemalen dat vervolgens werd gebruikt door de naburige steden Pompeii en Herculaneum om brood te maken.
Als gevolg van de noodzaak van de armere klassen om goedkoop en snel verzadigend voedsel voorhanden te hebben, ontstond er een nieuwe productie, die van gedroogde pasta, die het mogelijk maakte om de semola langdurig te conserveren. Maar de pasta di Gragnano, die tot dat moment weinig verspreid was, bereikte echter succes in de 16e-17e eeuw, een periode waarin het van cruciaal belang was om voedsel te hebben dat lang houdbaar was, economisch was en verzadigde.

» KIJK NAAR ONZE PASTA DI GRAGNANO «

De oorsprong van de productie van Pasta di Gragnano, zoals we die vandaag de dag kennen, dateert uit de 16e eeuw. We bevinden ons in het Koninkrijk Napels, waar de "Maccheronari" (of beter gezegd, pastaverkopers) al de lokale markt domineerden dankzij de lage prijs van pasta, aangemoedigd door de toenemende vraag van de talrijke bevolking van Campanië. Diverse familiebedrijven bloeiden op in steden waar veel molens en water waren, zoals dus Gragnano.

In 1845 kwam de doorbraak: Ferdinando II van Bourbon verleende tijdens een maaltijd de pasta makers van Gragnano het privilege om de keukens van het hof van lange pasta te voorzien. Vanaf dat moment werd Gragnano gedoopt als "de Stad van de Maccheroni"; 75% van de bevolking van Gragnano werkte met pasta en produceerde meer dan 1000 quintals pasta per dag. Op de straten van Gragnano werd de pasta te drogen gelegd en de daaropvolgende ontwikkelingen en constructies van de stad werden gedaan met het oog op het vergemakkelijken van de productie van pasta, waardoor de straten geventileerd en zonnig werden. Kortom, Gragnano werd een grote natuurlijke droogruimte, waarbij het dominante element op straat de bamboestokken waren die dienden als steun om de pasta op te hangen. In 1885 bereikte het spoorwegnet Gragnano, wat de verspreiding van de producten in heel Italië mogelijk maakte.

De gouden eeuw van de pasta di Gragnano

Tegen het einde van de 19e eeuw was er een bloei van de pasta-productie en een enorme stijging van de export, vooral gericht op de landen die het meest betrokken waren bij de Italiaanse emigratie, zoals bijvoorbeeld de Verenigde Staten, waardoor de traditionele pasta di Gragnano ook in het buitenland bekend werd. De export groeide exponentieel gedurende ongeveer twee decennia, tot een piek van 709.000 quintals in 1913. Ongeveer drie vijfde van deze pasta werd geproduceerd in de provincie Napels, met name in Gragnano en Torre Annunziata.

De naam Gragnano vestigde zich in de VS, waardoor pasta di Gragnano een zeer beroemde en gewaardeerde product werd. Het succes ervan – te danken aan de kwalitatieve grondstoffen en de eeuwenoude kunst van het drogen – was zo groot dat veel Amerikaanse industrieën probeerden het succes na te volgen door neppe merken te creëren om hun eigen producten als pasta di Gragnano te verkopen.

De pasta-industrie van Gragnano deed tussen 1892 en 1913-14, vóór het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, grote investeringen in de mechanisatie van de verwerking, waardoor de productie aanzienlijk toenam. Het waren fabrieken die waren uitgerust met stoommachines, elektrische verlichting en veel werknemers. Maar deze mechanisatie van de productie ging ten koste van de traditionele pastafabrieken die de pasta nog handmatig werkten, waarvan het aantal drastisch afnam.

De crisisperiode van de pasta

In 1915 leidde het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog tot een crisis niet alleen voor de pasta-industrie van Gragnano, maar ook voor die van het hele schiereiland. De export stortte in, wat een kettingreactie veroorzaakte: de industrieën gingen in onderproductie en de aandelen van de pastafabrieken kelderden.

» KIJK NAAR ONZE PASTA DI GRAGNANO «

Met het fascisme verslechterde de situatie verder. Op 4 juli 1925 gaf Benito Mussolini het startschot voor de Grano Oorlog, die was bedoeld om de kloof op te vullen die er was tussen het verbruik van tarwe en de productie ervan op Italiaans grondgebied. De hoge vraag naar tarwe, als gevolg van de groei van de bevolking, verplichtte tot bevoorrading uit het buitenland. Om de zelfvoorziening van de Italiaanse graanopslagplaatsen te waarborgen, werd er een douanerecht op de importen toegepast, wat de prijs van tarwe verhoogde.

Pasta di Gragnano: de wederopstanding na de oorlog

In het eerste naoorlogse tijdperk begonnen de grote pastafabrieken in het centrum-noorden uit te breiden. De ambachtelijke pastafabrieken in Campanië die de vorige crisis hadden overleefd, werden aanzienlijk kleiner. In Torre Annunziata sloten bijna alle bedrijven, terwijl in Gragnano alleen de meest gevestigde erin slaagden om overeind te blijven.
In de jaren '90 vond de opkomst van Italiaanse pasta plaats op de inter nationale markten, een onstuitbaar fenomeen dat nog steeds aan de gang is.

Pasta di Gragnano: we zouden het IGP moeten noemen

Vandaag de dag is de pasta di Gragnano een gecertificeerd product I.G.P. , een label dat de bescherming van de geografische oorsprong garandeert. Om de pasta gecertificeerd te krijgen als I.G.P, moet deze bepaalde vereisten naleven, de belangrijkste is de productie die beperkt is tot de gemeente Gragnano, met gebruik van alleen lokaal water en durumtarwe semola.

Hier is dan de geschiedenis van een van de meest typische en gewaardeerde Italiaanse producten ter wereld. Hoe kunnen we van deze niet houden? Het enige dat nog rest is om een goed bord pasta te bereiden, kiezen uit de vele beschikbare formaten. Kijk eens naar de selectie van Spaghetti en Mandolino en laat je verleiden door dit heerlijke gerecht!