De principes van Slow Food 2020: een recensie

In

het jaar van de pandemie werden acht nieuwe nationale Slow Food-presidenten toegevoegd aan de lijst die voedingsmiddelen en dieetpraktijken verzamelt om te bewaren, te waarderen en onder het publiek te verspreiden, om de biodiversiteit te beschermen — zowel cultureel als gerelateerd aan de rijkdom aan dier- en plantensoorten waarmee we omringd zijn.
Slow Food betekent duurzaamheid, vooruitziende blik als we rekening houden met het belang van een gevarieerd en uitgebalanceerd dieet voor ons welzijn: het betekent dat bedreigde specialiteiten moeten worden beschermd tegen de goedkeuring die de markt moet krijgen, ook door middel van voorlichting en het vergroten van het consumentenbewustzijn.

De programmalijnen van de Slow Food Association voor 2021-2025 hebben tot doel het belang te benadrukken van toegang tot „goed, schoon en eerlijk” voedsel, dat niet voortkomt uit de willekeurige exploitatie van de aarde en haar hulpbronnen, maar uit respect voor de ritmes van Moeder Natuur, afstand nemen van afval en het „snelle leven” dat door consumentisme wordt bevorderd.

De symbolen van deze strijd: de presidenten van Slow Food 2020

De symbolische producten van de hierboven genoemde principes zijn juist de garnizoenen van Slow Food, in totaal meer dan 350 op het Italiaanse grondgebied alleen al: onder hen vinden we de „jongste”, onlangs opgenomen in de lijst die hen samenbrengt (voortdurend bijgewerkt

).

Slow Food 2020 Presidia - Campania

De gorgaboon, een ecotype uit Campania, is een peulvrucht waarvan wordt gezegd dat ze dol was op de koningin van Habsburg, Maria Carolina, de soeverein van Napels, die de zoetheid ervan zou hebben geprezen. De boon waar we het over hebben is klein, openhartig, heeft een delicate smaak en is uitstekend verteerbaar, hij is snel gaar en zit al in een typisch recept, dat van „ciccimmaretati” (een soep bereid in Cilento met verschillende peulvruchten: dit gerecht wordt zelfs feestelijk gevierd in de maand augustus!

).

Zonder naar een andere regio te verhuizen, vinden we in Campania altijd het Slow Food Presidium van Pecorino di Carmasciano, dat wordt verkregen uit de melk van twee verschillende soorten schapen, de Laticauda en de Bagnolese: we bevinden ons in een klein weidegebied in de Ansano-vallei, gekenmerkt door een bijzondere aanwezigheid van zwaveldampen. Het is precies de zwavel die de melk op smaak brengt, waaruit vervolgens, bij een optimale rijping van 12 maanden, deze heerlijke pecorinokaas wordt verkregen, geproduceerd van februari tot juli

.

Tot slot komt de Airola-ui altijd uit Campania, met de hand geplukt en bedoeld om salades subtiel op smaak te brengen of om een karakteristieke saus voor pasta te maken

.

Slow Food 2020 Presidia — Emilia Romagna

Hoewel ze één enkele vermelding in de lijst van hoofdbestanddelen van 2020 bevatten, zijn de meloenen uit de oudheid van Reggio Emilia in werkelijkheid een hele categorie komkommerachtigen, waaronder geroosterde meloenen zoals de ramparino, zachte meloenen zoals de pad en wintermeloenen zoals de Santa Vittoria-bananenmeloen, die niet in de GDO voorkomen en niet geschikt zijn om gedurende lange periodes in de schappen te bewaren. Daarnaast vinden we onder de laatste Romagnoli-garnizoenen op de lijst ook de visserij met holle gaten, ook bekend als „Massa Lombarda-visserij”,

die wordt geoogst van half augustus tot half september.

Presidiums van Slow Food 2020 — Lombardije, Lazio, Umbrië

Naast de Airola-ui bevat de lijst van Slow Food-principes ook de rode Breme-ui, een enorme en zeer zoete variëteit die daadwerkelijk in Piemonte wordt geteeld: geteeld door de benedictijnse monniken van Neder-Lomellina, die rauw of gekookt wordt gebruikt om ook compotes,

jam en mosterd te verkrijgen.

Als we naar Tivoli verhuizen, vinden we daarentegen de gehoornde druif, die het Tiburtijnse landschap al sinds de Romeinse tijd kenmerkt; het garnizoen van de Pizzutello-druif omvat ook de technieken om deze variëteit te kweken, gekoppeld aan het typische systeem van pergola's met houten palen, die in de loop van de tijd zijn vervangen door constructies van ijzer en beton die veel minder compatibel zijn met zowel planten als

het landschap.

Tot slot, het laatste garnizoen waar we het over zullen hebben is van Umbrische afkomst: het is Vanerina boekweit, van nature glutenvrij en geteeld door

slechts drie producenten.