Interviews met Giovanna en Federica Mascheroni Stianti - pt. 2

In de vorige aflevering hebben we de kwaliteiten en deugden van het landgoed Volpaia leren kennen, de geschiedenis en de band met de familie Stianti-Mascheroni: in deze vervolgaflevering zullen we dieper ingaan op de wijnen die hier geproduceerd worden, te beginnen met hun etiket.

Waarom is er een kerk afgebeeld op het etiket van uw Chianti Classico?

«Het is geen gewone kerk, maar een nationaal monument dat in 1982 als zodanig werd verklaard: het heiligdom is gewijd aan Sant’Eufrosino en symboliseert Volpaia op een onmiskenbare manier. Dit specifieke etiket draagt bovendien nog steeds mijn naam, maar vanaf volgend jaar zal er alleen “Castello di Volpaia” op staan – verzamelaars zijn gewaarschuwd!», grapte Giovanna.

En wat vinden we binnenin de fles?

Deze blend bestaat uit 90% Sangiovese en 10% Merlot. Onze Riserva is daarentegen pure Sangiovese: vroeger werd ook witte druif gebruikt om Chianti te maken, maar dat was niet geschikt voor het verkrijgen van een krachtige wijn. We hebben nooit gewild dat onze wijnen licht zouden zijn, ook al gaat de smaak van het publiek nu in die richting; we hebben altijd gewild dat ze goed zijn, en dat heeft ons gebracht tot export naar Canada en de Verenigde Staten.

Bovendien is het belangrijk om de productiecontext te evalueren, die biologisch is en dus bijzonder kwetsbaar. We moeten de wijngaard beschermen en vooruitdenken, elke mogelijke problematiek voorzien en de opkomst ervan voorkomen, in een constante uitdaging die постоян aanwezigheid tussen de wijnstokken vereist.

Beïnvloedt de klimaatverandering de oogst en de productie? Wat is er veranderd in de afgelopen dertig jaar?

Het verloop van de regen is misschien het meest evidente teken van het klimaatverschil tussen het heden en enkele decennia geleden. Nu valt de regen in één keer, in een korte tijdspanne, het doet de grond doorweken: om dit probleem te verhelpen laten we het gras groeien zodat het kan absorberen en de schade beperken.

In Volpaia worden drie crus van wijnen geproduceerd: “Coltassala”, “Il Puro” en “Balifico”. Laten we het eerste bespreken?

De Coltassala begon als tafelwijn, bestaande uit 95% Sangiovese. In die tijd dachten de producenten meer aan de hoeveelheid dan aan de kwaliteit, maar wij hebben de juiste clone gekozen om mee te beginnen: we hadden het geluk een ervaren persoon te hebben voor het enten, die niet op per stuk basis werd betaald, maar zich zonder haast kon concentreren op de agronomische praktijk.

De resterende 5% van de blend bestaat uit Mammolo, een druif die alleen niet krachtig genoeg zou zijn om te rijpen, maar die een zachtere toets aan de wijn geeft als het wordt gecombineerd met Sangiovese. De aanwezigheid ervan geeft een bloemige noot aan de structuur van de Coltassala. Terugkomend op de klimaatdiscussie, als een hagelbui de Mammolo-wijngaard zou verwoesten, zouden we de blend niet kunnen produceren, omdat het er maar één is: gelukkig is dat tot nu toe nooit gebeurd.

Hier in Volpaia worden ook blinde proeverijen gehouden: hoe kan men het verschil tussen de genoemde wijnen herkennen tijdens dergelijke gelegenheden?

«Onze Chianti Classico is delikater dan de Coltassala, we herkennen fruit zoals kersen erin. In de Coltassala daarentegen proef je bessen zoals bramen of zure kersen, vooral als je deze Gran Selezione uit 2018 proeft die in barrique is gerijpt: afhankelijk van het oogstjaar blijft het 18 tot 24 maanden in het vat, om verder te gaan met minstens 6 maanden veroudering in de fles. Mijn favoriet is de Magnum, met de 0.75cl krijg je absoluut niet dezelfde resultaten», legt Federica uit.

«De Balifico is tenslotte voor 65% Sangiovese en voor 35% Cabernet Sauvignon; het is een Super Tuscan die niet de productieregels van Chianti volgt, uiteraard».

Het is de moeite waard te vermelden dat uw familie als eerste de gecontroleerde fermentatiemethode voor wijnproductie gebruikte. Klopt dat?

«Ja, we hebben zeker veel geëxperimenteerd met fermentatie, we hebben de methode minstens vijf keer veranderd: we zijn begonnen met roestvrij staal, waarvoor we een systeem hebben ontworpen dat de temperatuur controleert om het aroma van de wijn niet te verliezen. We hebben beton en klei geprobeerd, maar persoonlijk hou ik minder van deze alternatieven», zegt Giovanna.

Wat betreft de meer technische gegevens van het kweken van wijnstokken in Volpaia, is de hoogte van de wijngaarden verbluffend. Op welke hoogte bevinden we ons?

De laagste wijngaard is de zogenaamde “Castellino”, op ongeveer 350 meter hoogte. De hoogste wijngaard ligt daarentegen op 650 meter hoogte, met een rotsachtige ondergrond die mineraliteit aan de wijn biedt. Alle oogsten zijn handmatig en zijn erg moeilijk. De hoogste wijngaard is onderhevig aan een winderiger klimaat, wat een goede zaak is.

Het temperatuurverschil tussen dag en nacht is tijdens de zomer behoorlijk merkbaar, net als de temperatuurstijging; voor lagere wijngaarden wordt deze laatste trend een probleem. We plukken de druiven gewoon iets eerder.

Om over deze en andere onderwerpen te praten, zijn jullie bovendien lid van de vereniging van Vignaioli di Radda.

Inderdaad. Netwerken is essentieel voor het uitwisselen van ideeën, samenwerking en de positieve impact op de wijnmarkt die mogelijk is als je de krachten combineert.

Een laatste vraag aan Federica over de combinaties van voedsel en wijn, om de eetlust van ons publiek te prikkelen: welk gerecht zou je combineren met de Chianti Classico?

Vaak vertel ik een bijzonder voorval: toen ik in Hong Kong was, vroeg ik een journalist om een gerecht voor me te kiezen om bij de Chianti te combineren: hij bracht me een bord gekookte witte vis dat ik verbaasd gadesloeg, niet begrijpend hoe dat bij de wijn zou passen… En toch was ik verrast. De saus waarin de vis gemarineerd was, was namelijk vet genoeg om de confrontatie met de wijn te kunnen weerstaan. Normaal gesproken zou ik echter een vleesgerecht of een gekruid gerecht aanbevelen.

Bedankt jullie beiden voor dit lange gesprek en… Veel proefplezier aan onze lezers!

Stevie Kim