Mateja Gravner begeleidt ons bij de proeverij van twee Ribolla jaargangen.

Tijdens onze reis door Italië kon een stop in Friuli niet ontbreken, waar we de Gorizia-wijnen van de wijnmakerij Gravner konden proeven, niet ver van de grootste wijngaard van het bedrijf, de "Ruck".

Op de acht hectare van het landgoed worden voornamelijk Ribolla (of "rebula") en de zwarte Pignolo verbouwd, in een omgeving die zorg draagt voor biodiversiteit: bomen van verschillende soorten verfraaien de horizon, samen met een wateroppervlak van een vijver met waterlelies. Mateja vertelt ons bovendien dat er in het groene gebied ook kunstmatige nesten te vinden zijn, om vogels te huisvesten en de natuur terug te geven wat het de mens biedt, een waarde die ook dierbaar is voor vader Josko.

Hoe ervaar je de omgeving die ons op dit moment omringt?

Hoewel het een kunstmatige omgeving is, waarin de hand van de mens zwaar weegt, is dit landschap functioneel om onze wijnstokken zo goed mogelijk te laten groeien. Waar we op richten is een hoogkwalitatief resultaat, sinds het begin van onze activiteit: op deze manier geven de trossen druiven ons de wijn die je voor je hebt, een symbool van respect voor het leven dat onze productiemethoden kenmerkt en van de filosofie die we in ons werk hanteren.

Geeft het gebruik van amforen voor de wijnproductie ook in deze richting een zin?

De amfora benadrukt zeker de kwaliteiten van de wijn, terwijl deze in zijn binnenste wiegt zonder in te grijpen in de fermentatie. Aangezien het van terracotta is gemaakt en ondergronds wordt geplaatst, heeft het een dubbele band met de bodem en met ons land, met de millennia oude traditie van wijnmaken en met de historische traditie (Romeins en niet alleen) die met wijnproductie verbonden is. Na 7 maanden voor de witte wijnen, met een variabele tijdsinterval van jaar tot jaar, worden de amforen geleegd en de wijn rijpt verder in vat. De uiteindelijke veroudering vindt plaats over 41 maanden, gedeeltelijk nog in de amforen en gedeeltelijk in vat.

Wat hebben we op dit moment voor ons?

Naast dat we zicht hebben op de wijngaard die het meest verbonden is met onze oorsprong en die de wortels van onze activiteit vertegenwoordigt, omdat deze in 1901 is aangeplant, hebben we in het glas een Ribolla uit 2012 van deze planten. Op deze wijnstokken kijkt ook mijn huis uit: elke ochtend, sinds ik mijn Instagram-profiel heb geopend, heb ik een afspraak met het beeld van de wereld die ik vanuit mijn venster zie, heel vaak van dit venster, en veel mensen wachten erop dat ik de vrede die zij vanuit dit stukje hemel ervaren met hen deel.

Terugkomend op de wijn, of liever op het glas waarin ik het heb geserveerd: het ontwerp van dit ambachtelijke object, gemaakt door Massimo Lonardon, is geïnspireerd op de oosterse theeceremonie, en velen na ons zijn ermee begonnen te imiteren. In het begin had het een handvat, terwijl het nu een grip heeft: de vorm dient om te voorkomen dat de serveertemperatuur te laag is. Deze wijn moet namelijk niet op dezelfde temperatuur als een witte wijn worden gedronken, maar iets hoger, zoals het geval is bij een jonge rode wijn, om te voorkomen dat alleen de tannine- en alcoholpartijen tijdens de proeverij naar voren komen.

Wat zijn de kenmerken van het jaargang die we nu aan het proeven zijn?

Dat jaar was de zomer warm, terwijl we in september veel regen hebben gehad. De gemiddelde temperaturen waren hoger dan normaal, waardoor we enkele problemen met de druiven hebben gehad, wat ons ertoe heeft gebracht een selectie te maken tijdens de oogst. In een blinde proeverij zouden we deze en andere Ribolla-wijnen herkennen aan hun structuur, aan de mate van veroudering en aan de afwezigheid van sedimenten. Onze wijnen helderen op door simpelweg het neerslaan van de sedimenten, dankzij de lange wachttijden in amfora: we grijpen niet in met enige filtratie, maar alleen met een simpele overgieting.

Van de jaargang 2012 hebben we iets minder dan 20.000 flessen geproduceerd, met een alcoholgehalte van 14%.

Hoe was de jaargang 2011?

Ik zou zeggen heel bijzonder. Zoals je kunt zien, is de kleur van de wijn iets donkerder, een teken van een grotere concentratie: die zomer was schitterend, we hebben weinig regen gehad in de herfst en daarom hebben we de oogst op 23 november afgesloten! Het weer was perfect, we hadden geen enkel teken van botrytis in tegenstelling tot het jaar erop, maar een rijping op het maximale van zijn mogelijkheden.

De karakteristieken van de wijn zijn tanniniger en het eindresultaat is minder mild. Ik vind het leuk om te zeggen dat deze wijn is als een jongen die nog vol energie zit, die tijd moet nemen om zijn weg te vinden. Er zijn meer dan tien jaar verstreken, en toch is de rijping van de vintage van 2011 nog steeds in de eerste fasen. Voor wie een fles heeft, raden we een veroudering tot 35 jaar aan.

En dat is het voor vandaag!

En dat is alles voor de huidige aflevering van onze podcast. We nodigen je uit om de volledige video in het Engels te bekijken, om de kleuren en het landschap van het landgoed Gravner te bewonderen. Als je eerder gesprekken met producenten wilt inhalen, verken dan het tijdschrift van Spaghetti e Mandolino om hun verhalen te beluisteren.

S&M