Pachino, Datterino en Piennolo de Vesuvio: de soorten Italiaanse tomaten

Rood en smakelijk, tomaten zijn een voedsel dat bijna onmogelijk niet te associëren is met de Italiaanse gastronomische cultuur, pizza, caprese, en de sauzen voor de duizenden pastavormen die onze voorgerechten bevolken. Toch komen deze kleurrijke en sappige groenten zelfs uit een ander continent, van waaruit ze eeuwen geleden zijn gekomen om te blijven en zich aan te passen.

Sicilië en het zuiden in het algemeen zijn ons eerste thuisland voor tomaten, hier vergemakkelijkt door het milde en zonnige klimaat: juist vanuit het oude Trinacria komen enkele van de bekendste variëteiten van kleine tomaten, die we in dit artikel zullen beschrijven.

De Pachino-tomaten

Afkomstig uit de IGP-zone van Pachino, Noto, Rosolini en Ispica, worden de Pachino-tomaten onderverdeeld in vier variëteiten – cherry, ribbed, glad rond en tros – kunstmatig geselecteerd in de jaren tachtig door Hazera Genetics. Samenvattend: een Amerikaanse groente is “bewerk” door een Israëlisch bedrijf en is sinds 2003 de IGP van Sicilië. Niet slecht voor een voedsel dat als gewoon en vanzelfsprekend wordt beschouwd!

De eerste Pachino-tomaten hadden ook een eigen naam, aanvankelijk: Naomi en Rita, twee variëteiten die niet meer op de markt zijn maar “moeders” van het toekomstige succes van deze ronde delicatesse, geliefd en gewaardeerd in heel het schiereiland.

De datterini-tomaten

Van Aziatische oorsprong is daarentegen de kruising die heeft geleid tot de datterino-tomaat, zoeter, sappiger en met een dikkere schil dan de “collega's” cherry-tomaten. Hoewel ze qua vorm niet sterk van elkaar verschillen, kunnen datterini niet worden verward met de neven Pachino vanwege de organoleptische kenmerken, die iets anders zijn in de subvariëteiten.

We vinden dus de lucciola-tomaten, met een gewicht van 35-45 gram; de Datter-tomaten, zoeter dan gemiddeld; en de Mandurio-tomaat, zeer veelzijdig qua rijpings- en oogstkenmerken.

De Piennolo-tomaten van de Vesuvius

Campaniaanse tomaten die bekend staan om hun DOP-erkenning in 2009, de exemplaren van deze cultivar van variëteit Mill onderscheiden zich oorspronkelijk door gemakkelijk te kunnen worden geteeld, bewaard en gebruikt in conserven, in een periode waarin het belangrijk was om de landbouwvraag te vereenvoudigen en voorraad van een product te kunnen maken.

Ook wel “berg-tomaten” genoemd, zijn het hooggelegen producten die zich bevinden in het metropolitane gebied van de stad Napels, in de gemeenten Boscoreale, Somma Vesuviana, Torre del Greco, Portici, Ercolano, Torre Annunziata, Trecase, Cercola, Ottaviano, Massa di Somma, Boscotrecase, San Giorgio a Cremano, San Giuseppe Vesuviano, San Sebastiano al Vesuvio, Terzigno, Sant'Anastasia en Pollena Trocchia.