Italiaans kerst: zoet tradities

De onmiskenbare geur van versgebakken zoetigheden vult de lucht en kondigt de komst van Kerstmis in Italië aan. Het is een periode waarin families samenkomen en culinaire tradities delen die van generatie op generatie zijn doorgegeven. 

We hebben eerder gesproken over pandoro en mandorlato en vandaag willen we het hebben over andere regionale tradities.

De panettone en zijn legendes

De panettone, afkomstig uit Noord-Italië, is een luchtige lekkernij met de geuren van citrusvruchten en gekonfijt fruit, die na jaren van industrie vandaag de dag weer ontdekt wordt door ambachtelijke smaakmakers.
Zijn geschiedenis gaat terug tot de 15e eeuw in Milaan. 

Er wordt verteld dat de jonge Ulivo degli Atellani dit lekkernij creëerde om de liefde van zijn geliefde, de dochter van een bakker, te veroveren. Een legende zegt dat de kok, belast met het kerstbanket van Ludovico il Moro, de zoetigheid in de oven vergat, waardoor deze verbrandde. In zijn wanhoop suggereerde een hulpje om te gebruiken wat er nog in de voorraadkast was, wat de oorsprong van de panettone gaf.

De pandoro, de zoetheid van de sterren

De pandoro daarentegen is een specialiteit uit Verona, symbool van de festiviteiten. Zijn stervorm en de poedersuikerlaag herinneren aan de magie van de sterrennachten van Kerstmis. In 1884 introduceerde Domenico Melegatti, oprichter van de Veronese banketbakkerij, de pandoro.

Zijn originele recept, dat dat van een traditioneel zoet gebak, de levà, wijzigde, was zo succesvol dat geen enkele imitator het kon repliceren. 

Tegenwoordig is de pandoro een van de meest populaire Italiaanse kerstzoetigheden (hier vind je nog wat geschiedenis van de pandoro en de panettone) en kan het in verschillende versies worden genoten, zoals met een vulling van banketbakkersroom of bedekt met chocolade.
 

De regionale lekkernijen uit centraal Italië 

In Toscane is de panforte de onbetwiste ster: een rijk en vol zoetgebak, verrijkt met specerijen, noten en gedroogd fruit, met een geschiedenis die teruggaat tot het jaar 1000.

In Lazio is de pangiallo, met zijn amandelen en gekonfijt fruit, een authentieke gouden lekkernij die niet mag ontbreken op de kersttafels. 

Deze lekkernij heeft zijn oorsprong in de keizerlijke tijd en was traditioneel wijdverbreid tijdens de viering van de winterzonnewende, wat de terugkeer van de zon symboliseerde.
 

De specialiteiten uit Zuid-Italië 

Zuid-Italië is beroemd om zijn unieke kerstculinaire tradities.

In Campanië is de rococò de ster met zijn onweerstaanbare combinatie van amandelen, honing en sinaasappelschil, maar het is niet de enige zoetigheid van de festiviteiten: zeppole en mostaccioli spelen ook een centrale rol in de kerstvieringen.

In Salento zijn de cartellate, overgoten met honing en vincotto, de typische zoetigheden van de festiviteiten. 

Hun vorm vertegenwoordigt in de christelijke traditie de aureool of de doeken waarmee het Christuskind werd gewikkeld.
 

Een zoete kerst in Italië

In Italië is Kerstmis een explosie van smaken en tradities. 

De verschillende regio's bieden een verscheidenheid aan kerstzoetigheden, elk met zijn eigen verhaal en betekenis. 

Deze zoetigheden zijn niet alleen voedsel, maar ook een verbinding met het verleden en een symbool van familieliefde.

S&M