Pangiallo romano: wat is het?

De Romeinse pangiallo is een winterse delicatesse die teruggaat tot het oude Rome en de geschiedenis van een volk met zich meedraagt dat het winterzonnewende vierde.

Een zoete traditie

Geheten "pangiallo" vanwege zijn gouden kleur en ronde vorm, was het oorspronkelijk een symbool van een goede voortekenen voor de terugkeer van de zon tijdens de donkerste periode van het jaar.

Met de opkomst van het christendom is deze gewoonte veranderd in een kersttraditie, die zoetheid toevoegt aan de vieringen.

De varianten

De traditionele pangiallo werd gemaakt met een deeg van gedroogd fruit, honing en gekonfijte ceders.

Na het bakken werd het bedekt met een heerlijke eierdeeg.

De Romeinse huisvrouwen stonden bekend om het drogen van de pitten van zomervruchten zoals pruimen en abrikozen om ze in plaats van de dure amandelen en hazelnoten te gebruiken.

Tegenwoordig is de pangiallo verkrijgbaar in tal van patisserieën en bakkerijen in Rome en de Castelli Romani, met enkele varianten die ook in andere regio's zoals Ciociaria, Viterbo, Toscane en Umbrië te vinden zijn.

Bovendien zijn er in de loop der tijd veel varianten van de pangiallo ontstaan, waarbij sommige de klassieke gele glazuur vervangen door chocolade.

Een beroemde variant is de "Pangiallo Viterbese", die een vleugje peper toevoegt, waarschijnlijk vanwege de invloed van de Umbrische "Panpepato".

Een zoetheid die de tijd weerstaat

De pangiallo is misschien niet meer de meest populaire zoetheid, maar het behoudt een traditie en een smaak die de tand des tijds doorstaan.

De patisserieën van de Castelli Romani blijven deze heerlijke kerstdelicatesse maken, en veel liefhebbers houden de traditie levend door het thuis te bereiden om het te delen met vrienden en familie tijdens de feestdagen.

Het oude recept

De oorsprongen van de Romeinse pangiallo zijn te herleiden tot een hoofdstuk gewijd aan zoetigheden in het oude "De re coquinaria" van Apicius, een beroemde chef-kok uit die tijd.

Het recept stelde een mix voor van honing, wijn, rozijnen, ruwe, pijnboompitten, walnoten, gerstemeel en geroosterde noten.

Traditionele recepten omvatten ook specerijen zoals saffraan en zwarte peper.

Waarom is het geel?

Er zijn uiteenlopende meningen over de bron van de kenmerkende gouden kleur van de bovenste laag van de pangiallo.

Sommigen geloven dat de specerijen in het deeg intenser worden tijdens het bakken, waardoor de typische amberkleur ontstaat.

Anderen suggereren om de pangiallo te bedekken met een eierdeeg voordat hij wordt gebakken, terwijl weer anderen vinden dat de toevoeging van saffraan de kleur kan versterken.

Met een oude geschiedenis en een uitzonderlijke smaak blijft de Romeinse pangiallo de tafels tijdens de kerst verfraaien, voortbordurend op een traditie die licht en hoop viert in het hart van de winter.

Angela Cordioli

S&M